Zonnige zondag!

Gisteren gingen we uiteindelijk rond 1.30 uur slapen, dus vanochtend waren we niet heel vroeg op. Er was een heerlijk ontbijt in het hotel (we zitten voor de verandering in een 4-sterren hotel en dat merken we dus, in positieve zin). Het zwembad, de gym, de sauna en het stoombad hebben we nog niet gebuikt en ik weet ook niet of we daar nog aan toe gaan komen.
Mijn eerste verslag klonk misschien erg negatief, maar zo was het niet helemaal bedoeld: Ik ben zelf niet gek op mensen die voordringen of zo, maar ach, je moet een andere cultuur ook een kans geven, zal ik maar zeggen. Wij zouden het misschien liever anders doen, maar ach, zolang er geen gewonden vallen...
Vandaag zijn naar '798 art district' een soort kunstenaarsdorp op een voormalig fabrieksterrein (in Bauhaus-stijl gebouwd), errug gaaf!! En het was een heerlijk zonnige dag, rond de 28 graden.
En behalve deze gave omgeving, kwam er bij toeval nog iets heel cools op ons pad: Cafe Amsterdam.
Chinese en Nederlandse schrijvers gaven een voordracht over hun favoriete kunstwerk en dit alles werd omlijst met muziek. De namen van de Chinese schrijvers weet ik zo niet, maar de Nederlanders waren o.a. Herman Koch, Hans Hagen en Adriaan van Dis. En dan de muziek (Wilco dacht het meteen al te zien, maar geloofde zijn ogen eerst niet): Ken Stringfellow, Sonja van Hamel en Annie Tangberg. Ze treden in oktober weer op in Nederland! En na afloop zei Wilco: "We hadden een foto moeten maken om naar Willem en Bregje door te sturen
...Ja en toen ging het mis, de 'internetklok van het hotel bleek tien minuten voor te staan en ik werd er dus onverwachts uit gegooid, mooie boel! Ik dacht dat ik mijn volledige verslag kwijt was en begon de volgende ochtend in Notepad aan een nieuw verslag. Dat staat hieronder, twee-in-1 dus!

In mijn stukje van gisteren heb ik onze eerste ervaringen misschien iets te negatief verwoord. Ja, ik hou niet heel erg van mensen die voordringen, maar ach, als er geen gewonden vallen en je bent het niet echt anders gewend... ('s Lands wijs, 's lands eer zullen we dan maar zeggen.)
En omdat we de eerste nacht pas vrij laat sliepen, waaren we zondagochtend niet vroeg op. In het hotel stond een heerlijk ontbijt op ons te wachten, met alles erop en eraan, dus goed en uitgebreid van genoten.
Verder gingen we deze dag naar "798 Art Space" een kunstenaarsomgeving, soort -dorp, op een voormalig fabrieksterrein. De fabrieken zijn in Bauhaus-stijl gebouwd, met heel karakteristieke daken en hallen die nu mooi als expositieruimte kunnen dienen, juist door die karakteristieke daken met glas aan 1 kant (zie enkele foto's). Verder is het terrein bezaaid met gallerietjes en op allerlei plaatsen zie je opvallende beelden of toegepaste kunst. Diverse bovengrondse leidingen op het terrein zijn nog in gebruik (bijv. voor warmtetoevoer en warm water). Deze leidingen zijn op veel plaatsen ingetaped en wanneer er water doorheen gepompt wordt, komt er stoom vrij op meerdere plaatsen. Nog niet helemaal duurzaam dus...
Onze fototoestellen hebben hier overuren gemaakt en de sfeer was helemaal prima. Het is een groot terrein waar je een hele dag kunt doorbrengen als je wilt. En 's middags zagen we toevallig een aankondiging die onze aandacht trok: Cafe Amsterdam (vanavond op het terrein). We konden hier nog heen, als we onze namen opschreven, en dan om 19.00 uur weer aanwezig zouden zijn. De avond ging over kunstwerken die Nederlandse en Chinese schrijvers geinspireerd hadden en de sprekers waren o.a. Adriaan van Dis, Hans Hagen en Herman Koch. De Chinese namen weet ik zo niet en er was ook nog muziek van Sonja van Hamel, Annie Tangberg en Ken Stringfellow. (Wilco herkende hem meteen, maar geloofde zijn ogen niet direct "Nee, hij lijkt er gewoon heel erg op." We hebben een filmpje en na afloop hebben we CD gekocht en handtekeningen staan op de CD, in oktober treden ze weer in Nederland op. Wie gaat er mee?)
Een van de Chinese schrijvers had als inspiratiebron een schilderij, een schilderij van een Chinese man die tien jaar in de gevangenis had gezeten, vanwege een uitspraak die hij had gedaan. De uitspraak was niet 'pro-culturele revolutie', hij had gezegd, dat er een revolutie niet nodig zou moeten zijn, als het idee heel goed was, moest dat ook zonder revolutie tot de gemeenschap doordringen (of iets in die geest). En voor die uitspraak kreeg hij tien jaar cel. Tijdens zijn gevangenschap, heeft hij met veel pijn en moeite nog wat kunnen schilderen (als gevangene in China krijg je geen ruimte of middelen hiervoor) en hij maakte een schilderij van een landschap met veel groen. In het schilderij zit geen rood (kleur van China en van de revolutie), maar, zo zei de schrijver: "Of de kleur rood nu ontbreekt omdat hij niet aan rode verf kon komen, of omdat hij rood niet in dit schilderij vond passen, dit schilderij vind ik mooi en het kan ook een groot werk zijn zonder toevoeging van de kleur rood."
De schilder zelf was ook aanwezig en zowel schrijver als schilder kregen veel applaus na afloop. En dit zette mij op meerdere manieren aan het denken: "Zouden deze uitspraken nu nog steeds (een beetje) gevaarlijk zijn? De Schilder is al wel gestraft voor zijn denkbeelden en sinds de dag dat hij werd opgepakt is China wel wat vrijer geworden, maar hoe ligt tegenwoordig de grens? Niet alles mag, ook nu niet , er is nog steeds censuur. (En alles op deze avond werd vertaald Ned.- Chin.- veel ook nog in Eng. Dus kon dit dan zomaar, het leek me toch wel wat gewaagd. Ik hoop maar dat het voor de betrokkenen geen nare consequenties gaat hebben!
Ook de andere voordrachten wwaren mooi, net als de muziek. Toch zal ik daar niet helemaal op ingaan: "Je had erbij moeten zijn." Een beschrijving haalt de sfeer van de avond niet terug!