Prachtig weekend in Lismore en omgeving

Het weerbericht is niet te vertrouwen (ze zitten er steeds naast, afgelopen weekend was dat helemaal niet erg!). Het was mooi weer vanaf zaterdagochtend, na de storm van vrijdagavond (diverse omgevallen bomen etc.).
De verhuizing ging soepel en de 'shift' van zatermiddag ook. Norma mocht terug de wildernis in en Millgate stond voor zondag op het 'vrijlatingsprogramma'!
Na de shift ging ik met Gwenda naar een park met flying foxes (haar favorieten). Toen we daar waren werd ze gebeld voor een rescue (flying fox-moeder en baby). het was ongeveer 40 km verderop en de man stelde voor om elkaar halverwege te ontmoeten. Moeder (was in prikkeldraad gevlogen) was helaas al overleden, maar de baby zat onder mama's vleugel en leefde.
We zijn daarom snel terug richting Lismore gereden, door naar een expert op vleermuisgebied. Gwenda waarschuwde me: "Het is een eigenzinnige dame en ze kan soms vreemd reageren, vat het niet persoonlijk op." (Nee hoor, was ik niet van plan en ze doet vast fantastisch werk, dag en nacht!)
De dame was vriendelijk en had al van alles klaargezet, voor moeder en kind. Dat moest dus aangepast worden, de baby kon echt nog geen fruit eten, die moet om de paar uur gevoed worden met melk. Daar gaat je nachtrust!
Ze gaf hem wel een goede kans op overleven en de baby-boy komt binnenkort naar Gwenda's huis (hoe zal de kat reageren, oppassen maar!).
Spannende dag dus, al met al, wel bijzonder om zo'n klein vleermuisje te zien en te horen (de foto's zijn helaas mislukt, te donker, maar het dier is belangrijker).
En zondag zijn we naar een mooi Nat. Park geweest, waar we een lange wandeling gemaakt hebben, naar de bodem van een 100 meter hoge waterval, door het regenwoud. Prachtige vogels en leguanen en hagedissen gezien!
Ik had ook voor het eerst in mijn leven een bloedzuiger op mijn been, maar ik voelde 'm direct en kon 'm vrij snel verwijderen. Gwenda zei, dat je ze meestal niet voelt (??) en ze pas ziet als ze al behoorlijk gevuld zijn. Wel meteen antiseptisch spul op gedaan, volgens mij ben ik verder in orde.
Vandaag was weer een maandag, dus een koaladag. Aan het einde van de middag kwam er een nieuwe koalaman binnen; hij gaat morgen naar de dierenarts, ik hoop er het beste van. Hij lijkt iets met zijn poot te hebben en er is iets mis met zijn linkeroog.
Aan het begin van de middag heb ik mijn eerste koalatour gedaan (terwijl ik nog nooit met iemand heb meegekeken/meegelopen!). Het waren moeder en dochter (met baby). Moeder sprak alleen Frans en dochter woonde 14 jaar in Australie en sprak dus goed Engels. Het was vooral vanwege moeder dat mijn hulp werd ingeroepen, maar ik heb niet alles in het Frans kunnen zeggen, hoor! En dan het switchen tussen Frans en Engels, dat is toch moeilijker dan ik dacht (en sommige koala-termen/koala-dingen zijn voor mij ook nog vrij nieuw, hi, hi, ik ben hier nog geen twee weken). Dat laatste heb ik maar niet tegen de mensen die ik rondleidde gezegd! Gelukkig heb ik ook wel over koala's gelezen, anders had ik echt niet alle vragen kunnen beantwoorden. Maar ik merk dat ik ook al veel geleerd heb in de afgelopen weken. Ik ben er natuurlijk bijna iedere dag geweest, dat helpt veel.
Lola zei aan het eind van de dag, dat ze me echt gaann missen als ik weer verder reis en dat ze heel blij zijn, dat ik 'zoveel' doe (zo ervaar ik het niet eigenlijk, ik vind het fantastisch dat ik dit mag en kan doen).
Aankomend weekend ben ik uitgenodigd voor een pick-nick op zondag en Lola nodigde me vandaag ook uit en zei, dan moeten we dat een weekend opschuiven, voor een mooie rit door de omgeving, samen met haar nieuwste tijdelijke pleegkind Kana uit Japan. Ik heb haar al gesproken, ze studeert een half jaar in Lismore en komt uit Osaka. Ik kwam haar en Lu (Chinees pleegkind van Lola uit China) gisteren nog tegen op een markt, erg grappig. Gwenda vond het ook grappig, ze zegt dat je soms heel lang totaal geen bekenden tegen komt, terwijl Lismore niet heel groot is.
Gwenda heeft geen snelle internetverbinding (er zijn hier trouwens best veel gebieden, waar je telefoon geen bereik heeft) en daarom zit ik nu bij McDonalds. Lola stelde zelfs voor om me straks weer op te halen en thuis te brengen, omdat Gwenda op een behoorlijke heuvel woont. Maar Lola rent werkelijk de hele dag voor anderen, dus dat heb ik vriendelijk geweigerd! Lola is echt een schat van een vrouw, werkelijk!
Ik ga de tekst kopieren en dit verslag stoppen (de site doet weer raar, alsof 'hij' elke minuut tekst opslaat en daar dan 2 minuten over moet nadenken). Tot volgende keer weer en bedankt voor alle leuke reacties!